کد خبر: 56592
تاریخ انتشار: فروردین 27, 1396

دفاع از حادثه دیدگانی که مظلومانه جان دادند

دفاع از حادثه دیدگانی که مظلومانه جان دادند

پایگاه خبری توفارقانآذرشهر , گوگان , ممقان:

«چه کسی مسئول است؟» سؤالی است که همواره در مواقعی که حوادث طبیعی چون سیل و زلزله اتفاق می­افتد به اذهان مردم خطور کرده و می­کند. تا جایی که دیده و شنیده ایم، مردم در پاسخ به این سؤال، قدرت، مشیت و خواست خدا را عامل حادثه دانسته­اند و به خاطر غیرمترقبه بودن حادثه، کمتر کسی به دنبال مقصر حادثه رفته است. اعتقاد به لا یتناهی و لایزال بودن قدرت الهی چنان در ذهن و قلب مردم و حادثه­دیدگان رسوخ کرده است که تاکنون، همگی خود را تسلیم محض آن دانسته و چون در جواب سؤال خویش به «خواست و قدرت خدا» رسیده­اند دستان رنجیده خود را بالا برده و به دنبال بدبختی­های خود روانه شده­اند.

اما چند روز پیش حادثه­ای بسیار غمبار اتفاق افتاد که این بار هم غیر مترقبه بود. در عصر بهاری روز جمعه، وقتی قطره‌های باران به طور غیر‌منتظره از آسمان آذرشهر جاری شد،هیچ ‌کس تصورش را هم نمی‌کرد که سیلابی ویرانگر و مرگبار در راه است. دقایقی بعد چندین خانواده در میان سیلاب گرفتار و زن و مرد، پسر و دختر، پیر و جوان در گمند آب گرفتار شده و کیلومترها آن طرفتر زیر گل و لای مدفون شدند و . این بار هم به رسم سابق، همگان منتظر کسب درس توحید و شنیدن سخن از «مشیت الهی» و تسلیم شدن در برابر خواست و قدرت خدا بودند اما در کمال تعجب و شگفتی چیز دیگری دیدیم و شنیدیم. این بار گفتند و تکرار کردند که مقصر خودشان بودند؛ چون« متاسفانه در اثر حجم بالای آب و ایجاد سیلاب در رودخانه‌ها، برخی از همشهریان اطراف رودخانه جمع شده و مشغول گرفتن عکس یادگاری بودند که دچار حادثه شده‌اند[۱]». راستش اول باور کردیم. اما چنان داغی نه از حادثه بلکه از این تشخیص کارشناسانه، بر دلهایمان وارد شد که حتی اگر می­توانستیم از دست رفتن عزیزانمان را تحمل کنیم اما هرگز نمی­توانستیم سنگینی این ­اتهامزنی بر جانباختگانی را که دستشان از دنیا کوتاه شده و دیگر مجال دفاع از خود را ندارند بر دوش بکشیم. به عنوان یک وکیل دادگستری می­خواهم بر اساس مستنداتی که در دست دارم اجمالا از موکلینم دفاع کنم:

  • درست است که سیل خروشان و ویرانگر بوده و از منظر حقوقی جریان سیلی به آن عظمت برای مردم غیر قابل پیش­بینی بوده و جلوگیری از آن برای هیچ کس مقدور نبوده است.
  • اما باید به این دو سؤال پاسخ داده شود که:

ب-۱) آیا تمام شرایط عادی بوده و غیر از  وقوع سیل، هیچ عامل دیگری در بروز حادثه جان باختن قربانیان دخیل نبوده است؟ آیا کشیدن جاده از زیر پل و داخل رودخانه عادی است؟ آیا عدم تعبیه حصار در پیرامون آن جاده برای منحرف کردم مسیر سیلاب احتمالی امری عادی تلقی می­شود؟ آیا وقوع این حادثه درست در آن نقطه از مسیر رودخانه (و نه نقاط دیگر) باعث ایجاد هیچ تردید و شائبه­ای در اذهان مردم و خانواده­های جانباختگان نمی­شود؟

ب-۲) آیا در این کشور اسلامی، هیچ نهاد یا سازمانی عهده­دار اصلاح و بازسازی جاده­ها و مسیل رودخانه­ها و نظارت بر وضعیت آنها نیست؟ اگر پاسخ مثبت است، آیا نمی­توان مسئولیت اصلی چنین حوادثی را به لحاظ رابطه طولی آن با اسباب دیگر حادثه بر عهده آن نهاد یا سازمان گذاشت؟

سخن را کوتاه می کنم. ای کاش مسئولین امر این بار هم مسئولیت را بر گردن همان خدایی می­گذاشتند که همیشه در چنین حوادثی بر روی این کره خاکی، مظلومانه نقش سیبل تیر و کمان اتهامات وارده را ایفاء می­کرده است؛ نه این که انگشت اتهام را به سمت مظلومینی نشانه روند که به طور خانوادگی، سوار بر خودرو امن خود مثل همیشه از جاده آسفالت شده روستای توریستی غله­زار عبور می­کردند و حال توان دفاع از خود در این دنیا ندارند.

 

[۱]  به نقل از سایت خبریفردا نیوز.

نگارنده : دکتر حسین حیدری منور -وکیل دادگستری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *