کد خبر: 56592
تاریخ انتشار: فروردین 27, 1396دفاع از حادثه دیدگانی که مظلومانه جان دادند
«چه کسی مسئول است؟» سؤالی است که همواره در مواقعی که حوادث طبیعی چون سیل و زلزله اتفاق میافتد به اذهان مردم خطور کرده و میکند. تا جایی که دیده و شنیده ایم، مردم در پاسخ به این سؤال، قدرت، مشیت و خواست خدا را عامل حادثه دانستهاند و به خاطر غیرمترقبه بودن حادثه، کمتر کسی به دنبال مقصر حادثه رفته است. اعتقاد به لا یتناهی و لایزال بودن قدرت الهی چنان در ذهن و قلب مردم و حادثهدیدگان رسوخ کرده است که تاکنون، همگی خود را تسلیم محض آن دانسته و چون در جواب سؤال خویش به «خواست و قدرت خدا» رسیدهاند دستان رنجیده خود را بالا برده و به دنبال بدبختیهای خود روانه شدهاند. اما چند روز پیش حادثهای بسیار غمبار اتفاق افتاد که این بار هم غیر مترقبه بود. در عصر بهاری روز جمعه، وقتی قطره‌های باران به طور غیر‌منتظره از آسمان آذرشهر جاری شد،هیچ کس تصورش را هم نمی‌کرد که سیلابی ویرانگر و مرگبار در راه است. دقایقی بعد چندین خانواده در میان سیلاب گرفتار و زن و مرد، پسر و دختر، پیر و جوان در گمند آب گرفتار شده و کیلومترها آن طرفتر زیر گل و لای مدفون شدند و… . این بار هم به رسم سابق، همگان منتظر کسب درس توحید و شنیدن سخن از «مشیت الهی» و تسلیم شدن در برابر خواست و قدرت خدا بودند اما در کمال تعجب و شگفتی چیز دیگری دیدیم و شنیدیم. این بار گفتند و تکرار کردند که مقصر خودشان بودند؛ چون« متاسفانه در اثر حجم بالای آب و ایجاد سیلاب در رودخانهها، برخی از همشهریان اطراف رودخانه جمع شده و مشغول گرفتن عکس یادگاری بودند که دچار حادثه شدهاند[۱]». راستش اول باور کردیم. اما چنان داغی نه از حادثه بلکه از این تشخیص کارشناسانه، بر دلهایمان وارد شد که حتی اگر میتوانستیم از دست رفتن عزیزانمان را تحمل کنیم اما هرگز نمیتوانستیم سنگینی این اتهامزنی بر جانباختگانی را که دستشان از دنیا کوتاه شده و دیگر مجال دفاع از خود را ندارند بر دوش بکشیم. به عنوان یک وکیل دادگستری میخواهم بر اساس مستنداتی که در دست دارم اجمالا از موکلینم دفاع کنم: ب-۱) آیا تمام شرایط عادی بوده و غیر از وقوع سیل، هیچ عامل دیگری در بروز حادثه جان باختن قربانیان دخیل نبوده است؟ آیا کشیدن جاده از زیر پل و داخل رودخانه عادی است؟ آیا عدم تعبیه حصار در پیرامون آن جاده برای منحرف کردم مسیر سیلاب احتمالی امری عادی تلقی میشود؟ آیا وقوع این حادثه درست در آن نقطه از مسیر رودخانه (و نه نقاط دیگر) باعث ایجاد هیچ تردید و شائبهای در اذهان مردم و خانوادههای جانباختگان نمیشود؟ ب-۲) آیا در این کشور اسلامی، هیچ نهاد یا سازمانی عهدهدار اصلاح و بازسازی جادهها و مسیل رودخانهها و نظارت بر وضعیت آنها نیست؟ اگر پاسخ مثبت است، آیا نمیتوان مسئولیت اصلی چنین حوادثی را به لحاظ رابطه طولی آن با اسباب دیگر حادثه بر عهده آن نهاد یا سازمان گذاشت؟ سخن را کوتاه می کنم. ای کاش مسئولین امر این بار هم مسئولیت را بر گردن همان خدایی میگذاشتند که همیشه در چنین حوادثی بر روی این کره خاکی، مظلومانه نقش سیبل تیر و کمان اتهامات وارده را ایفاء میکرده است؛ نه این که انگشت اتهام را به سمت مظلومینی نشانه روند که به طور خانوادگی، سوار بر خودرو امن خود مثل همیشه از جاده آسفالت شده روستای توریستی غلهزار عبور میکردند و حال توان دفاع از خود در این دنیا ندارند. [۱] به نقل از سایت خبریفردا نیوز. نگارنده : دکتر حسین حیدری منور -وکیل دادگستری
پایگاه خبری توفارقان– آذرشهر , گوگان , ممقان:
دیدگاهتان را بنویسید